Kalem misin Klavye mi? Aslında Bütün Mesele Bu!

Düşüncelerin mürekkepten dökülmesi başka, klavyeden ekrana zıplaması başka gibi. 

Derinliği değişiyor anlatılanın, aynı mana verilmek istense de. Biri daha aceleci, biri daha sakin. Biri temkinli, biri korkusuz. Birinde silsen iz kalır, diğeri yok olur çabucak. Birinin yazı karakteri hep aynıdır değişmez; sahibinin izini taşır. Birinin de şekli değişir durur. Tümevarımcı mı dersiniz, metaforik anlatıma bayılıyor mu dersiniz; insan hali belirir zihnimde bu kaleme klavyeye baktıkça. Harf aynı harf, kelime aynı kelime ama ikisi de farklı yorumluyor sanki besteleri. İnsan gibi. “Farklı bardakların içinde duran sular gibiyiz” diye bir cümle okumuştum bir keresinde. O kadar mantıklı buldum ki. Türü, formu aynı olsa da her varlık kendine has aslında. Hepsi ayrı âlem. Kalem-klavye benzetmesi gibi: Birimiz aceleci; hayat kaçıyor hissi bırakmıyor peşini. Kovaladığını hemen yakalamak istiyor. Diğeri sakin. Yavaşça ilerliyor hedefine. Yolun tadını çıkararak. Kenarda duran ağaçların gölgesinde dinlenerek, çiçekleri koklayarak, eline diken batmasına izin vererek, güneşin onu ısıttığını hissederek… Kimisi temkinli. Kabuğunu kırması zor oluyor. Çıkamıyor yuvasından öylece. Kimi de denize atlar gibi bırakıyor kendini yüzme bilmese de. Çırpına çırpına ayak uydururum dalgalara diyor. Biri merhaba dediği hayata çiçekler, ilkbaharlar getiriyor. Öğretiyor, keşfettiriyor. Teşekkür ettiriyor. Kalemin yazdığı gibi oluyor hayatındaki etkisi. Silsen de adını, izini bırakıyor. Biri de geçip gidiyor, klavyedeki gibi, silinmesiyle unutulması bir oluyor. Sahi sen hangisisin? Ya da hangisi olacaksın? Sabır yolunda mı ilerleyeceksin yoksa isyanla koşup yorulduğunla mı kalacaksın? Şikayeti bırakıp teşekkür eden cümleler kurabilecek misin? Girdiğin hayata ışık mı olacaksın yoksa aydınlığı söndüren rüzgar mı? Yanlışlığı silip yerine doğrusunu yazabilecek misin?

Bu soruları sor kendine suratın asıkken. Güçlü biri olduğunu hatırla. Cevapladıkça gülümsemeye başladığını fark edeceksin. Gülümsemek: Al sana teşekkür edecek bir neden daha!

Editör: Melike Gürbüz